بخشی از سخنرانی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در کنفرانس سالانه دولت‌های عضو کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی
۴ آذر ۱۴۰۴ - لاهه
ما ایرانیان، درد و رنج سنگینی را که حملات شیمیایی رژیم صدام در دوران جنگ تحمیلی بر نظامیان و غیرنظامیان ما وارد کرد، عمیقاً احساس می‌کنیم. پس از گذشت چهار دهه، زخم‌های ما همچنان باز است و آثار وحشتناک این سلاح‌ها را در سیمای جانبازان شیمیایی و خانواده‌های آنان که هنوز از آلام شدید ناشی از جراحات شیمیایی رنج می‌برند، به‌وضوح می‌توان دید.
به همراه من جناب آقای کمال حسین‌پور، نماینده محترم سردشت در مجلس شورای اسلامی، حضور دارند. برای ما و برای جهانیان، نام سردشت نمادی مهم در کارزار جهانی برای منع سلاح‌های شیمیایی و دادخواهی قربانیان است. مردم سردشت از جمله هزاران غیرنظامی و رزمنده ایرانی بودند که در طول هشت سال جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ایران هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند. ما به مردم قهرمان سردشت که در آن حمله وحشیانه جان باختند، و نیز به کسانی که همچنان با آثار آن جنایت دست‌وپنجه نرم می‌کنند و به خانواده‌های آنان، ادای احترام می‌کنیم.
«حقیقت» باید پیروز شود و «عدالت» باید اجرا گردد؛ جنایات شنیع بین‌المللی هرگز مشمول مرور زمان نمی‌شود. استفاده از سلاح‌های شیمیایی در درگیری‌های مسلحانه، جنایت جنگی فجیعی است که با گذشت زمان فراموش نمی‌شود. از این‌رو، جمهوری اسلامی ایران همچنان بر ضرورت پاسخگویی و اجرای عدالت درخصوص استفاده رژیم صدام از سلاح‌های شیمیایی علیه ملت ایران تأکید دارد. کسانی که مواد و فناوری‌های لازم را برای توسعه برنامه تسلیحات شیمیایی رژیم سابق عراق در اختیار آن رژیم قرار دادند، باید پاسخگو باشند. ما از این کشورها از جمله آلمان می‌خواهیم که به مطالبه ما برای انجام تحقیقات مستقل و شفاف درباره شرکت‌ها و اتباع خود که در تهیه، توسعه و استفاده از برنامه سلاح‌های شیمیایی رژیم سابق عراق مشارکت داشته‌اند، پاسخ دهند.
هیچ منطقه‌ای مانند منطقه ما طعم رفتارهای قانون‌‌شکنی را نچشیده است؛ جنگ‌های اسرائیلی–آمریکایی، منطقه را در چرخه دائمی ناامنی و خونریزی گسترده گرفتار کرده است. طی دو سال گذشته، نسل‌کشی آشکاری در فلسطین اشغالی جریان داشته است، آن هم با مصونیت کامل رژیم اسرائیل. این رژیم به هفت کشور حمله نظامی‌کرده و سرزمین‌های فلسطین، سوریه و لبنان را به اشغال خود درآورده است.
حمله مسلحانه غیرقانونی رژیم اسرائیل علیه ایران در ژوئن گذشته و مداخله مستقیم نظامی آمریکا در پی آن، نشان داد که چگونه نظامی‌گری و زورگویی بر «حاکمیت قانون» غلبه یافته است.
اقدام تجاوزکارانه رژیم اسرائیل علیه ایران در ژوئن گذشته، تنها نقض آشکار اصول منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل نبود، بلکه ضربه‌ای جدی به رژیم عدم اشاعه (ان.پی.تی) و بنیان‌های کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی وارد کرد.
این رژیم نه‌تنها تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان ایران، بلکه مراکز و تأسیساتی را که تحت نظارت سازمان منع سلاح‌های شیمیایی قرار داشتند نیز هدف قرار داد و باعث خطر جدی نشت مواد شیمیایی و رادیواکتیو شد؛ نشتی که می‌توانست سلامت انسان و محیط زیست، فراتر از مرزهای ایران، را تهدید کند.
اعتراف رسمی رئیس‌جمهور آمریکا در ۶ نوامبر ۲۰۲۵ مبنی بر نقش مستقیم وی در تجاوز نظامی اسرائیل به ایران، سندی آشکار از پذیرش مسئولیت ایالات متحده در این اقدام غیرقانونی و نقض فاحش ماده ۲ بند ۴ منشور ملل متحد است؛ و این [همدستی] افزون بر مسئولیت مستقیم آمریکا در حمله مستقیم ۲۳ ژوئن به تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان ایران به شمار می‌آید.