سخنرانی دکتر امیرعبداللهیان در دومین نشست سازوکار منطقه ای ۳+۳

نشست ٣+٣ با حضور وزرای امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، روسیه، ترکیه، جمهوری ارمنستان و جمهوری آذربایجان برگزار شد.

     بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای آرارات میرزویان، وزیر محترم امور خارجه جمهوری ارمنستان!

جناب ‌‌آقای جیحون بایراموف، وزیر محترم امور خارجه جمهوری آذربایجان!

جناب آقای سرگئی لاوروف، وزیر محترم امور خارجه فدراسیون روسیه!

جناب آقای‌هاکان فیدان ،وزیر امور خارجه جمهوری ترکیه!

خانم ها و آقایان! میهمانان گرانقدر!

در ابتدا مایلم مراتب سپاس و قدردانی خود را از  قبول دعوت این جانب برای شرکت در دومین نشست سازوکار منطقه ای ۳+۳ ابراز نمایم. به همه شما خوش آمد می‌گویم.

نخستین نشست سازوکار منطقه ای ۳+۳ در ۱۹ آذر 1۴۰۰( 10 دسامبر 2021 ) در مسکو برگزار شد. خشنودم که امروز دومین نشست این سازوکار را در تهران برگزار می‌کنیم‌. من امید فراوان دارم که این سازوکار به سرعت کارایی خود را در حل و فصل مسایل قفقاز جنوبی، عبور از دوره جنگ و مناقشه به دوره صلح و همزیستی و گشودن فصلی نو در همگرایی و شکوفایی منطقه نشان خواهد داد. امروز فرصتی تاریخی در اختیار ماست. اکنون نوبت صلح در قفقاز است.

همکاران ارجمند و میهمانان عزیز!

ما امروز این جا هستیم که سهمی و نقشی در ترویج فضای صلح و همکاری در قفقاز جنوبی و ساختن راه‌های تقویت همگرایی منطقه ای و شکوفایی آن ایفا کنیم. ما از مذاکرات صلح بین جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان حمایت می‌کنیم و شناسایی متقابل تمامیت ارضی توسط دو کشور را گامی سازنده برای رسیدن به توافق صلح ارزیابی می‌کنیم. همین طور اقدام ارمنستان در تصریح به شناسایی قره باغ در ترکیب جمهوری آذربایجان، اعاده حاکمیت آذربایجان بر این منطقه ،همچنین تاکید جمهوری آذربایجان بر تامین امنیت و حقوق ساکنان آن را پیشرفت هایی مهم در مذاکرات صلح می دانیم. در عین حال همه می دانیم که صلح پایدار الزاماتی دارد که در غیاب آنها، توافق صلح می‌تواند آسیب پذیر باشد. برخی از این الزامات عبارتند از:

نخست: احترام متقابل دولت ها به حاکمیت ملی، استقلال سیاسی و تمامیت ارضی یکدیگر. به ویژه باید از دستورکارها و بکارگیری مفاهیمی‌که متضمن ادعای ارضی علیه دیگری است یا با حاکمیت آن مغایرت دارد، اجتناب شود. اینکه جمهوری اسلامی ایران بر مخالفت قطعی با هرگونه تغییر در مرزهای شناخته شده بین المللی یا تغییر در ژئوپولیتک منطقه اصرار می‌ورزد ، به خاطر تهدیداتی است که این گونه تغییرات می‌تواند متوجه صلح و ثبات و امنیت منطقه کند.

دوم: معتقدیم راه صلح، راه گفتگو و مذاکره است. استفاده از زور یا تهدید به توسل به زور نمی‌تواند به صلح پایدار بینجامد.

سومین نکته: زبان صلح است. زبان صلح،  زبان احترام، همزیستی و مدارا و بردباری است.

چهارم: موضوع فضای مذاکره است. مذاکره برای صلح، نیازمند فضایی متوازن و عاری از فشار و اجبار است.

و سرانجام آنکه صلح کار و وظیفه دولت هاست. اما صلح واقعی و پایدار حاصل نمی‌شود مگر زمانی که ملت ها به صلح برسند و ملت ها به صلح نمی رسند مگر آنکه صلح، در ذهن و زبان و روح و روان ملت ها حاکم باشد.

ما از هر ابتکاری که نقشی سازنده در ترویج فضای گفتگو و رسیدن به صلح ایفا کند، استقبال می‌کنیم. معتقدیم نباید قفقاز به صحنه رقابت و میدان زورآزمایی قدرت ها تبدیل شود. قفقاز اگر به هر دلیلی یا به هر طریقی به میدان تسویه حساب قدرت ها تبدیل شود، از صلح و ثبات دور خواهد شد. امنیت منطقه ای را باید در سازوکارهای منطقه ای جستجو کرد. حضور و نفوذ قدرت های بیگانه، معمای امنیت در منطقه را پیچیده تر و صلح در منطقه را به تاخیر می اندازد. مشارکت کشورهای منطقه برای تسهیل روند توافق صلح بین جمهوری جمهوری ارمنستان و جمهوری آذربایجان در این راستا حائز اهمیت است.

وزرای محترم!

خانم ها و آقایان!

سازوکارهای فرا منطقه ای نزدیک سی سال، ملت های این منطقه را از صلح و منافع آن محروم کردند. اکنون زمان آن است که دولت های منطقه تجربه جدیدی را آغاز و از ظرفیت های منطقه ای در راستای تامین منافع مردمان خود استفاده کنند و از مزایای صلح برخوردار شوند.

در پرتو صلح و ثبات، زمینه همکاری‌های اقتصادی فراهم می‌شود. یکی از حوزه‌های مهم همکاری، حمل و نقل و ارتباطات است. قفقاز کنونی شرایط لازم برای ایجاد شبکه‌های حمل و نقل جاده ای و ریلی را پیدا کرده است. تحقق کریدورهای حمل و نقل شمال- جنوب و شرق- غرب در چنین فضایی مفهوم پیدا می‌کند. پیشنهاد ما آن است که نقشه راه جامع حمل و نقلی منطقه مبتنی بر منافع همه کشورهای منطقه تدوین شود و در همین راستا نشست وزرای حمل و نقل هم برگزار شود. جمهوری اسلامی ایران آماده است از این نشست میزبانی کند.

حوزه دوم، انرژی است. اتصال شبکه‌های برق کشورهای منطقه و سنکرون سازی آن، همچنین ایجاد شبکه انتقال و تامین انرژی در بین کشورهای منطقه به منظور استفاده از ظرفیت های یکدیگر می‌تواند در دستور کار قرار گیرد.

می‌توانیم این الگو را باز هم بسط دهیم و همکاری‌های منطقه ای را به سایر حوزه‌ها مثل گمرک و تجارت، کشاورزی، دانش و فناوری، ارتباطات فرهنگی و مراودات مردمی‌گسترش دهیم و منطقه را به سمت همگرایی بیشتر و ارتقای سطح رفاه، پیشرفت و توسعه و شکوفایی سوق دهیم. در این میان ایجاد سازوکارهایی که مراودات مردمی‌بین کشورهای منطقه را تسهیل کند، اهمیت ویژه ای در بسط فضای صلح و همگرایی در منطقه دارد.

 

خانم ها و آقایان!

ما به نمایندگی از مردمان خود با هدف صلح، همکاری و پیشرفت، امروز دور هم جمع شده ایم. ما وظیفه خطیری نه تنها در قبال نسل های حاضر بلکه در خصوص آینده داریم. با چنین دیدگاهی این نشست برگزار می‌شود و امیدوارم از نتایج این نشست مردمان منطقه بهره مند شوند.

از توجه شما سپاسگزارم