یادداشت سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه در#160 راسیاسیوودنیا روسیه:

روابط ایران و روسیه که در طول تاریخ، بارها آزمون‌های دشوار را پشت سر گذاشته، امروز در مرحله‌ای قرار دارد که می‌توان آن را نمادی از همکاری‌های پایدار و آینده‌محور دانست.

🔹روابط ایران و روسیه که در طول تاریخ، بارها آزمون‌های دشوار را پشت سر گذاشته، امروز در مرحله‌ای قرار دارد که می‌توان آن را نمادی از همکاری‌های پایدار و آینده‌محور دانست.

🔹این معاهده، نقطه عطفی است که نه تنها روابط دوجانبه را تقویت می‌کند، بلکه بستری برای نقش‌آفرینی مشترک در تحولات منطقه‌ای و جهانی فراهم می‌آورد.

🔹ایران و روسیه به عنوان دو کشور بزرگ و قدرتمند نقش برجسته ای در شکل گیری نظم نوین جهانی دارند. ایران با موقعیت استراتژیک خود در مرکز جغرافیای انرژی و تجارت بین‌الملل و روسیه به عنوان کشوری با منابع بی‌پایان، صنعت توسعه‌یافته و نفوذ گسترده، پتانسیل بسیار زیادی برای همکاری دارند.

🔹این دو کشور جدای از ویژگی‌های جغرافیایی و اقتصادی، در اصول بنیادین نیز مشابه یکدیگر هستند. هر دو کشور با اقدامات یکجانبه و مداخله غیرقانونی در امور داخلی کشورها مخالف هستند. همکاری ایران و روسیه تنها یک تعامل دوجانبه نیست، بلکه پیامی‌برای همه کشورهایی است که به حاکمیت ملی، عدالت و چندجانبه گرایی معتقدند.

🔹امضای قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه تنها یک سند سیاسی نیست، بلکه نقشه راه آینده است. این موافقتنامه تمامی جنبه‌های همکاری دو کشور را پوشش می دهد و به سه حوزه اصلی زیر توجه ویژه ای دارد.
اولین مورد همکاری اقتصادی، ایجاد روابط قوی تر است.

🔹اقتصاد نیروی محرکه هر روابط بین المللی است. توافق جامع تاکید ویژه ای بر تقویت روابط اقتصادی بین دو کشور دارد:

- کریدور شمال-جنوب: این پروژه بزرگ حمل و نقل ایران را به روسیه و از آنجا به اروپا و آسیا متصل می‌کند. با تکمیل این کریدور، مسیرهای تجاری بین دو کشور کوتاهتر و هزینه‌ها کاهش می یابد.

-تجارت و سرمایه گذاری: سال گذشته تجارت ایران و روسیه ۱۵ درصد رشد داشت و توافق جدید این روند را بیش از پیش تسریع خواهد کرد. دستور کار این همکاری شامل توسعه بازارهای مشترک تا سرمایه گذاری در پروژه‌های زیربنایی است.

🔹دوم فناوری و علم است. هم ایران و هم روسیه پتانسیل تحقیقات علمی‌گسترده ای دارند. توافقنامه مشارکت جامع بستری را برای اشتراک دانش و همکاری در زمینه‌هایی مانند فناوری نانو، هوافضا، هوش مصنوعی و علوم پزشکی فراهم می‌کند. این همکاری نه تنها در سطح دولت، بلکه بین دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی دو کشور گسترش خواهد یافت.

🔹و سوم فرهنگ و گردشگری است، تقویت روابط بشردوستانه. یکی از جنبه‌های نادیده گرفته شده روابط بین الملل، اهمیت مبادلات فرهنگی است. این توافقنامه راهبردی سفر گردشگران را تسهیل می‌کند و برنامه‌های فرهنگی مشترک ایجاد می‌کند و به دو کشور امکان می‌دهد یکدیگر را بهتر درک کنند.

🔹ایران و روسیه با مشارکت فعال خود در سازمان‌هایی مانند سازمان همکاری شانگهای، گروه بریکس و اتحادیه اقتصادی اوراسیا، مدل جدیدی از همکاری‌های منطقه ای و جهانی را تعریف می‌کنند. این سازمان‌ها به نمایندگی از قدرت های نوظهور و مخالفان نظم تک قطبی، بستری برای هم افزایی و هماهنگی بیشتر ایران و روسیه ایجاد می‌کنند.

🔹یکی از جنبه‌های مهم این توافق، تقویت همکاری‌ها در زمینه امنیتی و دفاعی است. ایران و روسیه تجربه ارزشمندی در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی دارند. چنین مشارکتی با هدف تقویت ثبات منطقه ای و جهانی نه تنها منافع دو کشور، بلکه منافع صلح جهانی را نیز تامین می‌کند.

🔹برخلاف ادعای برخی رسانه‌ها، این تعامل نه با هدف تهدید، بلکه برای تقویت امنیت مشترک و حفظ ارزش های انسانی است.

🔹ایران و روسیه همواره بر ضرورت پایان دادن به بحران‌های انسانی تاکید کرده اند. نمونه‌هایی از این دیدگاه مشترک شامل همکاری در ارسال کمک های بشردوستانه به غزه و حمایت از قطعنامه‌های بین المللی برای پایان دادن به درگیری است. این تعهدات مبتنی بر اعتقاد مشترک دو کشور به عدالت و احترام به کرامت انسانی است.

🔹توافقنامه مشارکت راهبردی فراتر از یک توافق است. این گامی‌برای ایجاد جهانی عادلانه تر و متعادل تر است.

🔹ایران و روسیه با آگاهی از مسئولیت
تاریخی خود در حال ساختن نظم جدیدی هستند که در آن همکاری جایگزین هژمونی و احترام جایگزین تحمیل خواهد شد.

🔹همانطور که لئو تولستوی گفت: «آینده متعلق به کسانی است که می دانند چگونه عمل کنند.» بر اساس این چشم انداز، ایران و روسیه به سمت ایجاد آینده ای روشن برای مردمان خود و سایر کشورهای مستقل حرکت می‌کنند.

🔹در پایان امیدوارم سال 2025 سال صلح، عدالت و عقلانیت باشد و این توافق فصل جدیدی را در روابط ایران و روسیه بگشاید که به نفع هر دو کشور و جامعه جهانی باشد.